tren yolculuğu

şu an böyle bir yolculuğa ihtiyacım var. tek başıma ve yola baka baka gitmek.. tabi güzel bir şarkı listesini de unutmamak gerek. sonra kafalar miss

inşallah seneye ankaradan karsa kaşar yemeye gidicem böyle yavaş yavaş sallana sallana yol üzerindede erzurumdan tren garına bi cağ kebabı sipariş edicem oohh. allahım hayali bile güzel

çok başkadır. ama yht falan değil, eski model trenler olacak ağır ağır gideceksin. ege bölgesinde olursa çok iyi. "izmir mavi treni" ve "karesi expres" denen efsane trenlere ankara'dan binip manisa-izmir civarına gidiyorsan çok çok daha iyi. garip duygular yaşatır bana. ağlamam ama ağlamaklı olur hüzünlenirim hep nedense. çocukluktan kalma bir hüzün gibi, garip bir şey. sanki içimde kalan yaşanmamışlıkları yaşamaya götürüyor o trenler beni. herkesin mutlu olduğu bir ütopyaya gidiyormuşum gibi sanki. lokantalı vagonda masalarını kurmuş sanat müziği ya da arabesk eşiliğinde rakılarını yudumlarken dayılar ben içime içime ağlarım. sonra vagonların arasında kapıyı açıp bir sigara içer, koltuğuma gider kitap okurum. trenin tak taklarına alıştığımda uyurum, ineceğim yere5-10 dakka kala uyanırım hep. şimdi kaldırdılar galiba karesi expresi. i̇zmir mavi ne oldu bilmiyorum. uzun zaman oldu binmeyeli, ilk fırsatta binicem ama. yht'ler kahrolsun!

izmit adapazarı kondüktörden kaça kaça az mı gidip geldik kapıları açıp sigara tüttürmeler şimdi biletin yoksa gara giremiyosun

kafa dinlemek isteyenlerin mutlaka yapması gereken yolculuk. yeteri kadar zamanınız varsa ve aceleniz yoksa denemenizi tavsiye ederim.

şu (#1476240) entrymdeki ara bölüm sanıyorum tüm tren yolculukları için geçerlidir. ek olarak: uzun mesafe için şayet yalnızsanız, yanınızda bir kitap bulundurmakta da fayda var.

ben erzurum da kaldığım sürede vize ler daha baslamamisti kafam bozuktu bursu aldım. bime gittim bir sürü abur cubur aldım sırt çantama koydum kulakliklarimi taktım tren garına gittim bilet almadan trene bindim rast gele oturdum bir koltuğa. biletci amca geldi bileti istedi biletim yok dedim tamam nereye gidiyorsun biletini boyle de kesebiliriz dedi nereye gideceğimi bilmiyorum bu tren nereye gidiyor dedim. sivasa sonra ankara ya gidiyor dedi bende şimdilik sivasa ver duruma göre bakarım dedim. bileti aldım taktım kulakligi müzik dinledim. koltuğun hemen yanında priz var şarj sorunu da yok koltuklar geniş. mis gibi ve ucuz. sivasa kadar gittim orda indim. kyk yurduna gittim kayıt yaptırdım bir hafta boyunca tanımadığım ve kimse tarafından tanınmadığım bir şehirde turist gibi dolastim ve aynı şekilde trenle döndüm. süper bir duygudur. tavsiye ederim. nereye gideceğin belli değilse gitmek daha bir keyif veriyor..

bu yaz olacak o yolculuk gidip ilk trene bilet alacağım bilinmez bi yere akacak yollar hiçbir ayarlamaya olmadan doğaçlama dolanacağım

bir kere ailecek yaptık. tövbeler olsun ikincisini yaparsam. erzurum'dan istanbul'a trenle gidelim dedi babam gezmiş oluruz falan diye. en son kardeşim pendik garında beni çıkarın buradan diye salya sümük ağlıyordu.

ölmeden önce yapılacaklar listemdesin sayın tren yolculuğu.

hayalim istediğim üniversiteyi kazanıp haftasonları trenle kendi evime gitmek allahım çok amin

interrailda paso tren yolculuğundaydım saatlerce ve aşırı keyifli en keyifli seyahat biçimi

trabzon'dan istanbul'a yaprak dökmek için yapılan seyahat.

çok severim, cam kenarında kulaklık takıp yolu izlemek en sevdiğim şeylerdendir.

doğu ekspresinde bi hüzün çöker insana kırsalın sakinliği velhasıl güzeldir sevilir

doldurdum çantama aburcuburumu, indirdim en sevdiğim müziklerimi, aldım yanıma kafkaokur umu; arada müzik dinliyorum, arada dergimi okuyorum. yavaş yavaş, sallana sallana bilinmeyen bir boşluğa gidiyorum sanki. öyle güzel bir his ki, zamanı ve imkanı olan herkesin "yalnız başına" yapması gereken bir eylem.

bir terapi yöntemidir benim için. en güzel manzaralarla buluşmama vesile olan tek araç. en sevdiğim renge doya doya baktığım tek ulaşım. baktıkça açılıyor içim. baktıkça dinleniyor ruhum. tren yolcuğu insana doğanın kapılarını açar, doğaya buyur eder, ikramları da hep doğaldır. genetiğiyle oynanmamıştır hiçbirinin, afiyetle yiyebilirsiniz. bu arada ben doğaya aşığım demiş miydim? i̇nsan eli değmemiş manzaralara karşı aşırı bir zaafım var. hatta telefonumda benden çok dağ taş fotoğrafı vardır. mesela şuan gördüğüm manzaraların verdiği huzuru hiçbir şey veremiyor bana. doğa sanki kaybetmeye yüz tuttuğumuz özümüz gibi. bir dost eli gibi. kopmak üzere olan parçamız gibi. derin bir nefes aldırıyor. üstelik her mevsimde ayrı güzel. sarı yeşil ve mavinin en güzel tonları bir arada. tren yolculuğu başlığında doğaya olan hayranlığımı anlatıyorum farkındayım ama doğa tek başına her şeyden bağımsız var olsa da tren yolcuğu doğadan bağımsız değil. hayır gözümün önünde pamuk, mısır tarlaları varken nasıl bahsetmem doğadan. ayrıca otlayan inek, koyun gibi hayvan sürüsü gördüğümde de aşırı mutlu olurum ben. :) i̇şte tren yolculuğu bütün bunları veriyor bana. ekstra olarak; ördek, tavuk, kuğu sürüsü, sazlık, sera, dere, tarlalar, bağlar, üstü ağaçlarla kaplanmış patika yollar gibi alternatifler de sunar. adeta yeme de yanında yat der. mutluluktan ölebilirim şuan. edit: şuan farkettim, ben galiba her gidip gelişimde mutluluktan entiri giriyorum :d (#1476240)

bugün ilk yolculuğumu zonguldak-karabük arasında gerçekleştiriyorum. hatta şu an trenden yazıyorum. harika bir duygu bu. i̇çim kıpır kıpır. aklımdaki 'keşke daha önce binseydim'in' yerini bundan sonra 'hep bineceğim' aldı bile!

çok heves ederdim, hayallerim vardı. hayaller baskasina nasip oldu :)

Upuzun bir tren yolculuğu yapmak istiyorum bir kış vakti. İnstagramda arada açıp izliyorum böyle manzaralı yolculukları, çok heves ediyorum. Tek de gidemem, benimle gelmesi için birini ikna etmem gerek (bunu hallederim, bu kolay) Ama önce para biriktirmemiz lazım Bunun için uzmanlık sınavını kazanmam lazım Kazanmam için ders çalışmam lazım Ha bir de pandeminin bitmesi lazim (bkz: ölme eşeğim ölme)

Doğu ekspresi yapmadan ölmek istemiyorum..

Balayım böyle olacak. Çünkü o parayı anca düğün takısından çıkartırım. (bkz: Trans Sibirya Ekspresi)

Şöyle uzun bir yolculuğa çıkmak istiyorum. Hiç bilmediğim bir yerlere gitmek, yabancı bir havayı solumak, içimi titretecek denli soğuk bir hava. Yol üzerindeki her ayrıntıyı incelemek istiyorum. Sanki daha dün dünyaya gelmişim de hiçbir şeyi bilmiyormuşum gibi her gördüğüme hayret etmek istiyorum. Engin denizler, okyanuslar görmek istiyorum. Güneşin doğuşunu ve batışını ilk kez görüyor gibi izlemek istiyorum. Yeşilin her tonunu görmek istiyorum. Kısacası yaşadığımı hissettirecek bir yolculuk yaşamak istiyorum ölmeden.

şöyle gitsem saatlerce. Nasıl canım istiyor. Bünyem gezmek görmek istiyor.